Drewno kominkowe

Drewno kominkowe powinno być starannie dobrane. Spośród wielu gatunków drewna do palenia w kominku warto wybrać drewno liściaste gatunków twardych, np.: brzozę, buk, jesion, grab, akację czy dąb. Ich zaletą jest to, że spalają się stosunkowo wolno, dzięki czemu nie ma potrzeby ciągłego pilnowania paleniska i dokładania kolejnych szczap. Podczas spalania drewna liściastego nie wytwarza się taka ilość sadzy i dymu, jak to się dzieje w przypadku zawierającego dużą ilość żywicy drzewa iglastego, np. sosny. Spalanie niektórych gatunków drewna powoduje wytwarzanie wyjątkowego zapachu. Popularna pod tym względem jest np. brzoza. Inne gatunki, jak choćby buk, cechują się wysoką wartością energetyczną.

Jak długo sezonować drewno do kominka?

Drewno przeznaczone do palenia w kominku powinno być sezonowane, aby odpowiednio się wysuszyło. Palenie w kominku mokrym drewnem powoduje zanieczyszczenie komina, znaczne dymienie podczas spalania. Przede wszystkim jest również nieekonomiczne - niewysuszonego drewna trzeba by użyć ponad dwa razy więcej niż sezonowanego. Drewno kominkowe powinno się suszyć przynajmniej jeden sezon.

Porąbane drewno najlepiej składować w przewiewnym miejscu, żeby nie pleśniało i nie zaparzało się, natomiast mogło swobodnie schnąć. Proces schnięcia w zasadzie przebiega niezależnie od pogody, jeśli sezonowanym szczapom zapewni się odpowiednie warunki. Przede wszystkim powinny być:

• ułożone na legarach lub paletach, żeby nie chłonęły wilgoci z gruntu,
• składowane na dworze, najlepiej w zadaszonej drewutni, w dosyć nasłonecznionym i przewiewnym miejscu,
• zimą osłonięte od śniegu w sposób, który umożliwia cyrkulację powietrza.